Η Αμαλία Κανελλοπούλου, γόνος της αριστοκρατικής πολιτικής οικογένειας Κανελλόπουλου από την Πάτρα, υπήρξε γυναίκα ανώτερης αισθητικής και παιδείας. Η παρουσία της δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το 1951 έως το 1972, και ειδικά κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του (1955-1963) αποτέλεσε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Κάθε τους ταξίδι στο εξωτερικό καλυπτόταν από τον διεθνή Τύπο με ενθουσιασμό για το φωτογενές πρωθυπουργικό ζεύγος που εκπροσωπούσε μία ταχέως αναπτυσσόμενη Ελλάδα, με πλήθος άρθρων να επικεντρώνεται στην ίδια τη σύζυγο του πρωθυπουργού και την παρουσία της σε χώρους του πολιτισμού και του πνεύματος.
Αυτή της η πνευματική ακτινοβολία έλαμψε τα κατοπινά χρόνια, όταν, ως Αμαλία Μεγαπάνου πλέον, ασχολήθηκε επιτυχώς με τη λογοτεχνία, συγγράφοντας μυθιστορήματα, συχνά με αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, αλλά και με τη λαογραφία, μέσα από τις εκδόσεις του Μουσείου Μπενάκη για τα ελληνικά παραδοσιακά κεντήματα. Ξεχωριστή θέση στην ελληνική βιβλιογραφία κατέχει η πολύχρονη εργασία της «Πρόσωπα και άλλα κύρια ονόματα», που περιλαμβάνονται στο σύνολο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας (Μουσείο Μπενάκη, 2006).
Αμέσως μετά τη σύσταση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» δώρισε την πλούσια συλλογή Κειμηλίων του πατέρα της Αναστάσιου Κανελλόπουλου, που περιλαμβάνει πάνω από 20.000 φωτογραφίες, καθώς επίσης αποκόμματα εφημερίδων και αναμνηστικά, από 2000 γεγονότα της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της Ελλάδας, από το 1935 έως το 1971.
